doręczyć

Polish[edit]

From do- +‎ ręczyć.

doręczyć pf (imperfective doręczać)

Conjugation of doręczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doręczyć
future tense	1^st	doręczę			doręczymy
	2^nd	doręczysz			doręczycie
	3^rd	doręczy			doręczą
	impersonal	doręczy się
past tense	1^st	doręczyłem, -(e)m doręczył	doręczyłam, -(e)m doręczyła	doręczyłom, -(e)m doręczyło	doręczyliśmy, -(e)śmy doręczyli	doręczyłyśmy, -(e)śmy doręczyły
	2^nd	doręczyłeś, -(e)ś doręczył	doręczyłaś, -(e)ś doręczyła	doręczyłoś, -(e)ś doręczyło	doręczyliście, -(e)ście doręczyli	doręczyłyście, -(e)ście doręczyły
	3^rd	doręczył	doręczyła	doręczyło	doręczyli	doręczyły
	impersonal	doręczono
conditional	1^st	doręczyłbym, bym doręczył	doręczyłabym, bym doręczyła	doręczyłobym, bym doręczyło	doręczylibyśmy, byśmy doręczyli	doręczyłybyśmy, byśmy doręczyły
	2^nd	doręczyłbyś, byś doręczył	doręczyłabyś, byś doręczyła	doręczyłobyś, byś doręczyło	doręczylibyście, byście doręczyli	doręczyłybyście, byście doręczyły
	3^rd	doręczyłby, by doręczył	doręczyłaby, by doręczyła	doręczyłoby, by doręczyło	doręczyliby, by doręczyli	doręczyłyby, by doręczyły
	impersonal	doręczono by
imperative	1^st	niech doręczę			doręczmy
	2^nd	doręcz			doręczcie
	3^rd	niech doręczy			niech doręczą
passive adjectival participle		doręczony	doręczona	doręczone	doręczeni	doręczone
anterior adverbial participle		doręczywszy
verbal noun		doręczenie

nouns

adjective