künnis

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Finnic *kündüs.

Noun[edit]

künnis (genitive künnise, partitive künnist)

  1. threshold

Declension[edit]

Declension of künnis (ÕS type 9/katus, no gradation)
singular plural
nominative künnis künnised
accusative nom.
gen. künnise
genitive künniste
partitive künnist künniseid
illative künnisesse künnistesse
künniseisse
inessive künnises künnistes
künniseis
elative künnisest künnistest
künniseist
allative künnisele künnistele
künniseile
adessive künnisel künnistel
künniseil
ablative künniselt künnistelt
künniseilt
translative künniseks künnisteks
künniseiks
terminative künniseni künnisteni
essive künnisena künnistena
abessive künniseta künnisteta
comitative künnisega künnistega