kitab

Afar

Kitab.

Etymology

Borrowed from Arabic كِتَاب (kitāb).

Pronunciation

• IPA^(key): /kiˈtab/, [kɪˈtʌb]
• Hyphenation: ki‧tab

Noun

kitáb m (plural kitoobá f)

1. book

Usage notes

• Some speakers might use kitáb only in reference to the Quran.

Declension

Declension of kitáb
absolutive	kitáb
predicative	kitáaba
subjective	kitáb
genitive	kitáb
Postpositioned forms l-case kitáabal k-case kitáabak t-case kitáabat h-case kitáabah

Synonyms

• búuk

References

• E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) “kitab”, in An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN
• Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)‎^[2], Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis)

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		китаб
Abjad		کتاب

Etymology

Ultimately from Arabic كِتَاب (kitāb).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

kitab (definite accusative kitabı, sound plural kitablar, broken plural kütüb)

1. book

   kitab oxumaq ― to read a book

   oxunması zəruri olan kitabların siyahısı ― list of must-read books

Declension

Declension of kitab
	singular	plural
		sound	broken
nominative	kitab	kitablar	kütüb
definite accusative	kitabı	kitabları	kütübü
dative	kitaba	kitablara	kütübə
locative	kitabda	kitablarda	kütübdə
ablative	kitabdan	kitablardan	kütübdən
definite genitive	kitabın	kitabların	kütübün

Possessive forms of kitab
	nominative
	singular	plural
		sound	broken
mənim (“my”)	kitabım	kitablarım	kütübüm
sənin (“your”)	kitabın	kitabların	kütübün
onun (“his/her/its”)	kitabı	kitabları	kütübü
bizim (“our”)	kitabımız	kitablarımız	kütübümüz
sizin (“your”)	kitabınız	kitablarınız	kütübünüz
onların (“their”)	kitabı or kitabları	kitabları	kütübü
	accusative
	singular	plural
		sound	broken
mənim (“my”)	kitabımı	kitablarımı	kütübümü
sənin (“your”)	kitabını	kitablarını	kütübünü
onun (“his/her/its”)	kitabını	kitablarını	kütübünü
bizim (“our”)	kitabımızı	kitablarımızı	kütübümüzü
sizin (“your”)	kitabınızı	kitablarınızı	kütübünüzü
onların (“their”)	kitabını or kitablarını	kitablarını	kütübünü
	dative
	singular	plural
		sound	broken
mənim (“my”)	kitabıma	kitablarıma	kütübümə
sənin (“your”)	kitabına	kitablarına	kütübünə
onun (“his/her/its”)	kitabına	kitablarına	kütübünə
bizim (“our”)	kitabımıza	kitablarımıza	kütübümüzə
sizin (“your”)	kitabınıza	kitablarınıza	kütübünüzə
onların (“their”)	kitabına or kitablarına	kitablarına	kütübünə
	locative
	singular	plural
		sound	broken
mənim (“my”)	kitabımda	kitablarımda	kütübümdə
sənin (“your”)	kitabında	kitablarında	kütübündə
onun (“his/her/its”)	kitabında	kitablarında	kütübündə
bizim (“our”)	kitabımızda	kitablarımızda	kütübümüzdə
sizin (“your”)	kitabınızda	kitablarınızda	kütübünüzdə
onların (“their”)	kitabında or kitablarında	kitablarında	kütübündə
	ablative
	singular	plural
		sound	broken
mənim (“my”)	kitabımdan	kitablarımdan	kütübümdən
sənin (“your”)	kitabından	kitablarından	kütübündən
onun (“his/her/its”)	kitabından	kitablarından	kütübündən
bizim (“our”)	kitabımızdan	kitablarımızdan	kütübümüzdən
sizin (“your”)	kitabınızdan	kitablarınızdan	kütübünüzdən
onların (“their”)	kitabından or kitablarından	kitablarından	kütübündən
	genitive
	singular	plural
		sound	broken
mənim (“my”)	kitabımın	kitablarımın	kütübümün
sənin (“your”)	kitabının	kitablarının	kütübünün
onun (“his/her/its”)	kitabının	kitablarının	kütübünün
bizim (“our”)	kitabımızın	kitablarımızın	kütübümüzün
sizin (“your”)	kitabınızın	kitablarınızın	kütübünüzün
onların (“their”)	kitabının or kitablarının	kitablarının	kütübünün

Derived terms

• kitabça
• kitabxana

Related terms

• katib
• katibə
• kütüb
• məktəb
• məktub

 

Cebuano

Alternative forms

• katab
• kutab

Pronunciation

• Hyphenation: ki‧tab

Verb

kitab

1. to gabble; to talk fast, idly, foolishly, or without meaning

Indonesian

Etymology

From Malay kitab, from Arabic كِتَاب (kitāb, “book”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈki.tap̚/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -tap, -ap, -p
• Hyphenation: ki‧tab

Noun

kitab (plural kitab-kitab, first-person possessive kitabku, second-person possessive kitabmu, third-person possessive kitabnya)

1. book (collection of sheets of paper bound together containing printed or written material).

   Synonyms: buku, pustaka

2. holy book, sacred writing, scripture.

   Synonym: kitab suci

3. code, body of law.

Usage notes

Regularly used to mean a religious book or a book of law.

Derived terms

• berkitab
• pengitaban

 

• kitab kemitab
• kitab kuning
• kitab logat
• kitab sembahyangan
• kitab simbur cahaya
• kitab suci
• kitab tib
• kitab undang-undang hukum pidana

 

Related terms

• Alkitab

Further reading

• “kitab” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.

Malay

Etymology

From Arabic كِتَاب (kitāb, “book”), from the root ك ت ب (k-t-b), related to writing.

Pronunciation

• IPA^(key): /kitap/
• Rhymes: -itap, -tap, -ap

• Audio (MY)

  (file)

Noun

kitab (Jawi spelling کتاب, plural kitab-kitab, informal 1st possessive kitabku, 2nd possessive kitabmu, 3rd possessive kitabnya)

1. book (collection of sheets of paper bound together containing printed or written material)

Usage notes

Regularly used to mean a religious book or a book of law.

Synonyms

• buku
• pustaka

Related terms

• katib

Descendants

• → Indonesian: kitab
• → Maranao: kitab

Maranao

Etymology

Borrowed from Malay kitab (“book”), from Arabic كِتَاب (kitāb)

Noun

kitab

1. law; rule

Derived terms

• kitaban
• pangitaban

 

Naga Pidgin

Etymology

From Classical Persian کتاب (kitāb) possibly via Bengali কিতাব (kitab).

Noun

kitab

1. book

Rohingya

Etymology

Ultimately from Arabic كِتَاب (kitāb, “book”)

Noun

kitab

1. book (collection of sheets of paper bound together containing printed or written material)

Salar

Noun

kitab

1. book

References

• Potanin, G.N. (1893) “китаб”, in Тангутско-Тибетская окраина Китая и Центральная Монголия (in Russian), page 430

Tat

Etymology

Borrowed from Azerbaijani kitab.

Noun

kitab

1. book

Turkish

Noun

kitab

1. Misspelling of kitap (“book”).

Yakan

Etymology

Ultimately from Arabic كِتَاب (kitāb, “book”)

Noun

kitab

1. holy book