okkr

Old Norse

Pronoun

okkr

1. accusative/dative dual of vit (we two)

Declension

Old Norse personal pronouns

number	first person	second person	reflexive	third person
case	singular			singular masculine	singular feminine	singular neuter
nominative	ek	þú		hann	hón, hǫ́n	þat
accusative	mik	þik	sik	hann	hana, hána	þat
dative	mér	þér	sér	hánum, hónum, hǫ́num	henni	því
genitive	mín	þín	sín	hans	hennar	þess
case	dual
nominative	vit	it, þit
accusative	okkr	ykkr	sik
dative	okkr	ykkr	sér
genitive	okkar	ykkar	sín
case	plural			plural masculine	plural feminine	plural neuter
nominative	vér	ér, þér		þeir	þær	þau
accusative	oss	yðr	sik	þá	þær	þau
dative	oss	yðr	sér	þeim	þeim	þeim
genitive	vár	yðar, yðvar	sín	þeira, þeirra	þeira, þeirra	þeira, þeirra

Descendants

• Icelandic: okkur
• Faroese: okkum
• Norwegian Nynorsk: okker, (dialectal) okke (Jæren, Dalane, Agder), okko (Setesdal, Åserål), okkon, ‘kon (Inner Telemark), ‘kan (East Telemark, Numedal), aoko (Inner Hardanger)