opstaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch opstâen, from Old Dutch upstān. Equivalent to op +‎ staan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔp.staːn/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: op‧staan

Verb

opstaan

1. (intransitive) to stand up
2. (intransitive) to get up, to rise
3. (intransitive) to be on, to be cooking
4. (intransitive) to be on, to be playing (music)

Inflection

Conjugation of opstaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	opstaan
past singular	stond op
past participle	opgestaan
infinitive	opstaan
gerund	opstaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sta op	stond op	opsta	opstond
2nd person sing. (jij)	staat op	stond op	opstaat	opstond
2nd person sing. (u)	staat op	stond op	opstaat	opstond
2nd person sing. (gij)	staat op	stondt op	opstaat	opstondt
3rd person singular	staat op	stond op	opstaat	opstond
plural	staan op	stonden op	opstaan	opstonden
subjunctive sing.1	sta op	stonde op	opsta	opstonde
subjunctive plur.1	staan op	stonden op	opstaan	opstonden
imperative sing.	sta op
imperative plur.1	staat op
participles	opstaand	opgestaan
1) Archaic.

Related terms

• opstanding

Descendants

• Afrikaans: opstaan
• Jersey Dutch: opstân
• Negerhollands: staan op, staen op

Anagrams

• snotaap, staan op