osamotnić

Polish

Etymology

From o- +‎ samotny +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.saˈmɔt.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtɲit͡ɕ
• Syllabification: o‧sa‧mot‧nić

Verb

osamotnić pf (imperfective osamotniać)

1. (transitive) to abandon, to desert, to forsake

Conjugation

Conjugation of osamotnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		osamotnić
future tense	1st	osamotnię			osamotnimy
	2nd	osamotnisz			osamotnicie
	3rd	osamotni			osamotnią
	impersonal	osamotni się
past tense	1st	osamotniłem, -(e)m osamotnił	osamotniłam, -(e)m osamotniła	osamotniłom, -(e)m osamotniło	osamotniliśmy, -(e)śmy osamotnili	osamotniłyśmy, -(e)śmy osamotniły
	2nd	osamotniłeś, -(e)ś osamotnił	osamotniłaś, -(e)ś osamotniła	osamotniłoś, -(e)ś osamotniło	osamotniliście, -(e)ście osamotnili	osamotniłyście, -(e)ście osamotniły
	3rd	osamotnił	osamotniła	osamotniło	osamotnili	osamotniły
	impersonal	osamotniono
conditional	1st	osamotniłbym, bym osamotnił	osamotniłabym, bym osamotniła	osamotniłobym, bym osamotniło	osamotnilibyśmy, byśmy osamotnili	osamotniłybyśmy, byśmy osamotniły
	2nd	osamotniłbyś, byś osamotnił	osamotniłabyś, byś osamotniła	osamotniłobyś, byś osamotniło	osamotnilibyście, byście osamotnili	osamotniłybyście, byście osamotniły
	3rd	osamotniłby, by osamotnił	osamotniłaby, by osamotniła	osamotniłoby, by osamotniło	osamotniliby, by osamotnili	osamotniłyby, by osamotniły
	impersonal	osamotniono by
imperative	1st	niech osamotnię			osamotnijmy
	2nd	osamotnij			osamotnijcie
	3rd	niech osamotni			niech osamotnią
passive adjectival participle		osamotniony	osamotniona	osamotnione	osamotnieni	osamotnione
anterior adverbial participle		osamotniwszy
verbal noun		osamotnienie

Derived terms

noun

• osamotnienie

 

Further reading

• osamotnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• osamotnić in Polish dictionaries at PWN