osamotnieć

Polish

Etymology

From o- +‎ samotnieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.saˈmɔt.ɲɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtɲɛt͡ɕ
• Syllabification: o‧sa‧mot‧nieć

Verb

osamotnieć pf (imperfective samotnieć)

1. (intransitive) to become recluse

Conjugation

Conjugation of osamotnieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		osamotnieć
future tense	1st	osamotnieję			osamotniejemy
	2nd	osamotniejesz			osamotniejecie
	3rd	osamotnieje			osamotnieją
	impersonal	osamotnieje się
past tense	1st	osamotniałem, -(e)m osamotniał	osamotniałam, -(e)m osamotniała	osamotniałom, -(e)m osamotniało	osamotnieliśmy, -(e)śmy osamotnieli	osamotniałyśmy, -(e)śmy osamotniały
	2nd	osamotniałeś, -(e)ś osamotniał	osamotniałaś, -(e)ś osamotniała	osamotniałoś, -(e)ś osamotniało	osamotnieliście, -(e)ście osamotnieli	osamotniałyście, -(e)ście osamotniały
	3rd	osamotniał	osamotniała	osamotniało	osamotnieli	osamotniały
	impersonal	osamotniano
conditional	1st	osamotniałbym, bym osamotniał	osamotniałabym, bym osamotniała	osamotniałobym, bym osamotniało	osamotnielibyśmy, byśmy osamotnieli	osamotniałybyśmy, byśmy osamotniały
	2nd	osamotniałbyś, byś osamotniał	osamotniałabyś, byś osamotniała	osamotniałobyś, byś osamotniało	osamotnielibyście, byście osamotnieli	osamotniałybyście, byście osamotniały
	3rd	osamotniałby, by osamotniał	osamotniałaby, by osamotniała	osamotniałoby, by osamotniało	osamotnieliby, by osamotnieli	osamotniałyby, by osamotniały
	impersonal	osamotniano by
imperative	1st	niech osamotnieję			osamotniejmy
	2nd	osamotniej			osamotniejcie
	3rd	niech osamotnieje			niech osamotnieją
anterior adverbial participle		osamotniawszy
verbal noun		osamotnienie

Derived terms

adjectives

• osamotniały
• osamotniony

 

noun

• osamotnienie

 

Related terms

adjective

• samotny

 

noun

• samotność

 

Further reading

• osamotnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• osamotnieć in Polish dictionaries at PWN