schedel

Dutch

Alternative forms

• scheel

Etymology

From Middle Dutch schedele, from Old Dutch skēthila, *skeithila (“part, crown, crest, summit”), from Proto-West Germanic *skaidilu (“part in the hair, top, crown, crest, summit”). Cognate with German Scheitel (“part, crest, apex”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxeː.dəl/

• audio (Belgium)

  (file)

• audio (Netherlands)

  (file)

• Hyphenation: sche‧del
• Rhymes: -eːdəl

Noun

schedel m (plural schedels, diminutive schedeltje n)

1. skull
2. death's-head
3. mound's crest or crown

Synonyms

• (death's-head): doodshoofd
• (crest): kruin

Derived terms

Derived terms

• (by skull type or zone) aangezichtsschedel m, dierenschedel m, hersenschedel m, hoofdschedel m, kinderschedel m, mensenschedel m
• schedelbeen n
• schedelboor
• schedelbouw
• schedeldak n
• schedeldoos
• schedelgeboorte
• schedelgewelf n
• schedelgroef
• schedelholte
• schedelhuid
• schedelinhoud
• schedelkap
• schedelleer
• schedelligging
• schedelmaat
• schedelmeting
• schedelnaad
• schedeloperatie
• schedelvervorming
• schedelvorm

Descendants

• Afrikaans: skedel

Anagrams

• Schelde, schelde