tijdig

Dutch

Etymology

From tijd (“time”) +‎ -ig.

Pronunciation

• audio

  (file)

Adjective

tijdig (comparative tijdiger, superlative tijdigst)

1. timely, at the proper time
2. in time, sufficiently early

Inflection

Declension of tijdig
uninflected	tijdig
inflected	tijdige
comparative	tijdiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		tijdig	tijdiger	het tijdigst het tijdigste
indefinite	m./f. sing.	tijdige	tijdigere	tijdigste
	n. sing.	tijdig	tijdiger	tijdigste
	plural	tijdige	tijdigere	tijdigste
definite		tijdige	tijdigere	tijdigste
partitive		tijdigs	tijdigers	—

Derived terms

• voortijdig

Related terms

• bijtijds