wskazować

See also: wskazowac

Old Polish

Etymology

From wskazać +‎ -ować. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /fskazɔvat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /fskazɔvat͡ɕ/

Verb

wskazować impf (perfective wskazać)

1. to pass along, to inform
   • 1930 [c. 1455], “Neh”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 6, 19:

     Slova moia wskazovaly gemv (nuntiabant ei)

     [Słowa moja wskazowali jemu (nuntiabant ei)]

2. to commission, to order
   • 1930 [c. 1455], “Num”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 20, 14:

     Tocz wskazvge (mandat) brat twoy Israel

     [Toć wskazuje (mandat) brat twoj Israel]

   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[3], Greater Poland, pages 43, 6:

     Ty yes sam krol moy y bog moy, yenze wzkazuyesz zbawyenya (mandas salutes) Yakobowy

     [Ty jeś sam krol moj i Bog moj, jenże wskazujesz zbawienia (mandas salutes) Jakobowi]

Derived terms

nouns

• wskazowanie

 

verbs

• zbawienie wskazować impf

 

Descendants

• Middle Polish: wskazować
• Silesian: wskazować

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wskazować”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN