wybyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ być. Sense 1 is a semantic loan from Russian вы́быть (výbytʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨ.bɨt͡ɕ/
• Rhymes: -ɨbɨt͡ɕ
• Syllabification: wy‧być

Verb

wybyć pf (imperfective wybywać)

2. (intransitive, colloquial, humorous) to bounce (to leave)

   Synonyms: see Thesaurus:uciekać

3. (intransitive) to stay until a specific moment, to stay until the end
4. (intransitive, archaic) to pass, to end

Conjugation

Conjugation of wybyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybyć
future tense	1st	wybędę			wybędziemy
	2nd	wybędziesz			wybędziecie
	3rd	wybędzie			wybędą
	impersonal	wybędzie się
past tense	1st	wybyłem, -(e)m wybył	wybyłam, -(e)m wybyła	wybyłom, -(e)m wybyło	wybyliśmy, -(e)śmy wybyli	wybyłyśmy, -(e)śmy wybyły
	2nd	wybyłeś, -(e)ś wybył	wybyłaś, -(e)ś wybyła	wybyłoś, -(e)ś wybyło	wybyliście, -(e)ście wybyli	wybyłyście, -(e)ście wybyły
	3rd	wybył	wybyła	wybyło	wybyli	wybyły
	impersonal	wybyto
conditional	1st	wybyłbym, bym wybył	wybyłabym, bym wybyła	wybyłobym, bym wybyło	wybylibyśmy, byśmy wybyli	wybyłybyśmy, byśmy wybyły
	2nd	wybyłbyś, byś wybył	wybyłabyś, byś wybyła	wybyłobyś, byś wybyło	wybylibyście, byście wybyli	wybyłybyście, byście wybyły
	3rd	wybyłby, by wybył	wybyłaby, by wybyła	wybyłoby, by wybyło	wybyliby, by wybyli	wybyłyby, by wybyły
	impersonal	wybyto by
imperative	1st	niech wybędę			wybądźmy
	2nd	wybądź			wybądźcie
	3rd	niech wybędzie			niech wybędą
anterior adverbial participle		wybywszy
verbal noun		wybycie

Further reading

• wybyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wybyć in Polish dictionaries at PWN