zgubić

Polish

Etymology

From z- +‎ gubić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɡu.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: zgu‧bić

Verb

zgubić pf (imperfective gubić)

1. (transitive) to lose, to misplace

   Zgubiłam klucze do mieszkania. ― I've lost the keys to my house.

2. (transitive) to doom, to ruin

   Miał duże szanse na wygraną, ale zgubiła go pycha. ― He had a good chance of victory, but his pride doomed him.

3. (reflexive with się) to lose one's way, to get lost
4. (reflexive with się) to go walkabout, to go missing

Conjugation

Conjugation of zgubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zgubić
future tense	1st	zgubię			zgubimy
	2nd	zgubisz			zgubicie
	3rd	zgubi			zgubią
	impersonal	zgubi się
past tense	1st	zgubiłem, -(e)m zgubił	zgubiłam, -(e)m zgubiła	zgubiłom, -(e)m zgubiło	zgubiliśmy, -(e)śmy zgubili	zgubiłyśmy, -(e)śmy zgubiły
	2nd	zgubiłeś, -(e)ś zgubił	zgubiłaś, -(e)ś zgubiła	zgubiłoś, -(e)ś zgubiło	zgubiliście, -(e)ście zgubili	zgubiłyście, -(e)ście zgubiły
	3rd	zgubił	zgubiła	zgubiło	zgubili	zgubiły
	impersonal	zgubiono
conditional	1st	zgubiłbym, bym zgubił	zgubiłabym, bym zgubiła	zgubiłobym, bym zgubiło	zgubilibyśmy, byśmy zgubili	zgubiłybyśmy, byśmy zgubiły
	2nd	zgubiłbyś, byś zgubił	zgubiłabyś, byś zgubiła	zgubiłobyś, byś zgubiło	zgubilibyście, byście zgubili	zgubiłybyście, byście zgubiły
	3rd	zgubiłby, by zgubił	zgubiłaby, by zgubiła	zgubiłoby, by zgubiło	zgubiliby, by zgubili	zgubiłyby, by zgubiły
	impersonal	zgubiono by
imperative	1st	niech zgubię			zgubmy
	2nd	zgub			zgubcie
	3rd	niech zgubi			niech zgubią
passive adjectival participle		zgubiony	zgubiona	zgubione	zgubieni	zgubione
anterior adverbial participle		zgubiwszy
verbal noun		zgubienie

See also

• stracić

Further reading

• zgubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zgubić in Polish dictionaries at PWN