opóźnić

Polish

Etymology

From o- +‎ późnić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈpuʑ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uʑɲit͡ɕ
• Syllabification: o‧póź‧nić

Verb

opóźnić pf (imperfective opóźniać)

1. (transitive) to delay, to put off
2. (reflexive with się) to be late with something

   Synonyms: odciągnąć się, oddalić się, odwlec się, spóźnić się

Conjugation

Conjugation of opóźnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		opóźnić
future tense	1st	opóźnię			opóźnimy
	2nd	opóźnisz			opóźnicie
	3rd	opóźni			opóźnią
	impersonal	opóźni się
past tense	1st	opóźniłem, -(e)m opóźnił	opóźniłam, -(e)m opóźniła	opóźniłom, -(e)m opóźniło	opóźniliśmy, -(e)śmy opóźnili	opóźniłyśmy, -(e)śmy opóźniły
	2nd	opóźniłeś, -(e)ś opóźnił	opóźniłaś, -(e)ś opóźniła	opóźniłoś, -(e)ś opóźniło	opóźniliście, -(e)ście opóźnili	opóźniłyście, -(e)ście opóźniły
	3rd	opóźnił	opóźniła	opóźniło	opóźnili	opóźniły
	impersonal	opóźniono
conditional	1st	opóźniłbym, bym opóźnił	opóźniłabym, bym opóźniła	opóźniłobym, bym opóźniło	opóźnilibyśmy, byśmy opóźnili	opóźniłybyśmy, byśmy opóźniły
	2nd	opóźniłbyś, byś opóźnił	opóźniłabyś, byś opóźniła	opóźniłobyś, byś opóźniło	opóźnilibyście, byście opóźnili	opóźniłybyście, byście opóźniły
	3rd	opóźniłby, by opóźnił	opóźniłaby, by opóźniła	opóźniłoby, by opóźniło	opóźniliby, by opóźnili	opóźniłyby, by opóźniły
	impersonal	opóźniono by
imperative	1st	niech opóźnię			opóźnijmy
	2nd	opóźnij			opóźnijcie
	3rd	niech opóźni			niech opóźnią
passive adjectival participle		opóźniony	opóźniona	opóźnione	opóźnieni	opóźnione
anterior adverbial participle		opóźniwszy
verbal noun		opóźnienie

Derived terms

adjective

• opóźniony

 

noun

• opóźnienie

 

Further reading

• opóźnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• opóźnić in Polish dictionaries at PWN